Szczegółowy opis wysiedlenia i warunków bytowych w niemieckim obozie przesiedleńczym na Głównej. Młody człowiek opisuje, jak został wyrzucony z mieszkania (razem z rodzicami, siostrą i jeszcze jedną osobą) i zmuszony zamieszkać w baraku razem z innymi nieszczęśnikami.



Niemiecki nazistowski obóz przesiedleńczy, działający w latach 1939-1940, zorganizowany dla ludności wysiedlanej z terenu Poznania i Wielkopolski. Na pomieszczenia obozowe wybrano zabudowania położone na Głównej przy ul. Bałtyckiej, gdzie do września 1939 roku mieściły się magazyny wojskowe. W skład obozu wchodziło pięć baraków (w tym trzy drewniane), a także murowany budynek administracji niemieckiej oraz zabudowania gospodarcze. Cały teren, łącznie z dużym placem, znajdującym się pośrodku, otoczony był potrójnym płotem z drutu kolczastego, a w jego narożnikach stały wieże wartownicze z reflektorami.



W okresie od 5 listopada 1939 roku do 20 maja 1940 roku w obozie przejściowym na Głównej osadzonych zostało ok. 33 500 osób, z których 32 986 wywieziono do Generalnego Gubernatorstwa. Było wśród nich 31 424 Polaków, 1112 Żydów oraz 450 Romów.



Przy ulicy Bałtyckiej, obok skrzyżowania z ul. Chemiczną i ul. Hlonda stoi głaz upamiętniający przesiedleńców.